Gözden Kaçırmayın

Modern Yaşamın Sessiz Tehlikesi: Dikkat ErozyonuModern Yaşamın Sessiz Tehlikesi: Dikkat Erozyonu

Günlük Hayatın Sessiz Uyarıları: Omuz Kıtırtıları


Saç tararken, raftan bir şey alırken veya basit bir esneme hareketi yaparken omuzdan gelen "çıtırtı", "kütürdeme" veya "sürtünme" sesleri birçok kişi tarafından duyuluyor. Kronik omuz gıcırtısı veya krepitus olarak adlandırılan bu sesler, çoğunlukla zararsız mekanik uyarılar olarak kabul ediliyor. Ancak uzmanlar, bu seslerin bazen rotator manşet yırtığı, tendinit, bursit veya osteoartrit gibi altta yatan ciddi bir patolojinin habercisi olabileceği konusunda uyarıyor.


Seslerin Arkasındaki Mekanizmalar


Omuz ekleminden gelen seslerin birkaç farklı mekanik kökeni bulunuyor. En yaygın neden, eklem sıvısı içindeki gaz kabarcıklarının ani hareketle patlaması sonucu oluşan ve genellikle ağrısız olan "çıtlama" sesi. Bir diğer neden ise, iltihaplanmış tendonların veya yumuşak dokuların kemik çıkıntılar üzerinden kayarken oluşturduğu "gıcırtı" sesi. Özellikle baş üstü aktivitelerde duyulan bu ses, ağrıyla birlikte görüldüğünde dikkate alınması gereken bir durum olarak öne çıkıyor. Kireçlenme (osteoartrit) durumunda ise eklem yüzeyini kaplayan kıkırdak dokunun aşınması sonucu kemik yüzeylerin birbirine sürtünmesiyle "kuru, öğütme" sesi ortaya çıkabiliyor.


Alarm Zilleri Ne Zaman Çalıyor?


Uzmanlara göre, sesin tek başına varlığı bir hasar göstergesi değil. Asıl önemli olan, bu seslere eşlik eden klinik bulgular. Eğer omuzdan gelen seslerle birlikte keskin, batıcı veya sürekli bir ağrı, eklem çevresinde şişlik ve kızarıklık, hareket kısıtlılığı, güç kaybı veya gece ağrısı gibi semptomlar görülüyorsa, bu durum altta yatan ciddi bir soruna işaret edebiliyor. Böyle durumlarda vakit kaybetmeden bir ortopedi uzmanına başvurulması öneriliyor.


Klinik Değerlendirme Nasıl Yapılıyor?


Yapılan klinik çalışmalar, mekanik semptomlar ile manyetik rezonans görüntülemede (MRG) saptanan yapısal hasarlar arasında doğrudan bir korelasyon olmayabileceğini gösteriyor. Bu nedenle klinisyenler, tanı koyma sürecinde seslerden ziyade hastanın ağrı, fonksiyon kaybı ve fizik muayene bulgularına odaklanıyor. Şikayetlerin devam etmesi halinde, tanıyı netleştirmek için röntgen, ultrason veya MRG gibi görüntüleme yöntemlerinden faydalanılıyor.